Haneka,

Zus, mama en papa hebben even op vakantie geweest naar de Ardennen.
Het weer was prachtig, de omgeving was mooi maar toch.. al deze pracht dringt niet tot ons door want steeds weer was er deze lege plaats. Zus heeft zich, denk ik, goed geamuseerd in safaripark, grotten, plopsacoo (waar ook jij naar uitkeek) met zijn waterval e.a.
En toch ook bij zus blijven we merken dat ze je erg mist.
Speeltuin, springkastelen zijn niet meer wat ze waren zonder jou en ze stopt dan ook na enkele minuten.
Jirka houdt zich kranig maar we blijven duidelijk merken dat ook voor haar er een grote leegte is die niet kan ingevuld worden. Bij iedere vlinder die we zien wordt je naam genoemd en verzinken we in diepe gedachten.
Jirka is ook zo bang dat je zult vergeten worden door anderen en maakt zich zorgen waarom er zo weinig in het gastboek op de website wordt geschreven.
In de shops wordt er naar vlinders en muisjes gekeken en al de rest lijkt niet aanwezig te zijn.
Wij houden ons sterk om Jirka een mooie vakantietijd te geven maar vaak vraag ik me af of ook zij dit niet doet om mama en papa te steunen.
Haneka we missen je en dit gevoel slijt niet, neen het vergroot maar we kunnen niet anders, we moeten proberen er mee te leven.

Waarom, waarom, waarom???????

So long
Jirka, Mama, Papa.